Zgodnie z art. 410 k.p.k., podstawę wyroku może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Oznacza to, że sąd orzekający nie tylko nie może opierać się na tym, co nie zostało ujawnione na rozprawie, ale też to, że wyroku nie wolno wydawać na podstawie części ujawnionego materiału dowodowego. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w II Wydziale Karnym, po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2001 r. sprawy J. P. oskarżonego z art. 148 § 1 k.k., z powodu apelacji wniesionej przez [...]
[pełny tekst]

Aby mówić o skutecznym złożeniu wniosku przez sąd o przedłużenie okresu tymczasowego aresztowania, w rozumieniu przepisu art. 263 § 4 k.p.k., warunkującym możliwość jego rozpoznania przez sąd apelacyjny, niezbędne jest by wniosek ten miał nie tylko formę postanowienia, ale i by orzeczenie to wydane było przez sąd należycie obsadzony. Sąd Apelacyjny w Katowicach, po rozpoznaniu w sprawie przeciwko Piotrowi G. i Zdzisławowi D. oskarżonym o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w związku z art. 64 § 2 [...]
[pełny tekst]

Osoba, która wypełnia nie podpisany wcześniej przez posiadacza konta blankiet czeku, podszywając się pod jego wystawcę, dokonuje fałszerstwa czeku przez jego podrobienie, a zatem odpowiada za zbrodnię określoną w art. 310 § 1 k.k. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2001 r. sprawy Mariusza C. oskarżonego z art. 310 § 1 i § 3 k.k. i art. 286 § 1 i § 3 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w związku z art. 286 § 1 i § 3 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k., z p [...]
[pełny tekst]

Jest oczywiste, że współsprawcą (w rozumieniu art. 18 § 1 k.k.) przestępstwa sfałszowania czeku jest nie tylko ten, kto podrabia go wpisując własnoręcznie na jego awersie fałszywe dane, ale także ten, kto - obejmując swoim zamiarem sfałszowanie czeku - dane te, w tym celu ww. osobie dostarcza (przekazuje). Sąd Apelacyjny w Katowicach, po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2001 r. sprawy Michała K. oskarżonego z art. 310 § 1 i § 2 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k., art. 12 k.k. i a [...]
[pełny tekst]

Jeżeli ustalenia faktyczne uzasadniają uznanie, że podrobienie lub przerobienie pieniędzy i puszczenie ich w obieg stanowi jeden czyn, to będzie to skutkowało kumulatywną kwalifikacją z art. 310 § 1 k.k. i art. 310 § 2 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k. Jeżeli natomiast takie zachowanie będzie stanowiło dwa czyny, to będzie zachodził zbieg przestępstw, który może mieć charakter realny lub pozorny (czyn współukarany), w zależności od wagi i znaczenia czynu polegającego na puszczeniu w obieg sfałsz [...]
[pełny tekst]

Skoro przepisy Kodeksu karnego zapewniają szeroką ochronę dokumentu jako szczególnie doniosłego środka zapewniającego pewność obrotu we wszystkich jej dziedzinach, zarówno w obrębie kraju, jak i w sferze stosunków międzynarodowych, co znajduje swój wyraz w bardzo szerokiej definicji pojęcia dokumentu zawartej w art. 115 § 14 k.k., zgodnie z którą pojęcie to obejmuje wszystkie możliwe jego rodzaje i postacie niezależnie od tego, czy dokument wystawiony jest przez upoważniony podmiot krajowy lub z [...]
[pełny tekst]

Skoro art. 35 § 2 k.p.k. jedynie zezwala lecz nie nakazuje przekazania sprawy innemu sądowi równorzędnemu miejscowo właściwemu w sytuacji, gdy zajdzie konieczność odroczenia rozprawy, to niewątpliwie decyzja w tym względzie winna być podejmowana przez sąd dotychczas orzekający z uwzględnieniem stopnia zaawansowania sprawy, szybkości i sprawności postępowania i nie powinna prowadzić do jego zdecydowanego przedłużenia. Sąd Apelacyjny w Katowicach, po rozpoznaniu w sprawie przeciwko Maciejowi S. o [...]
[pełny tekst]

Reguła ne peius przewidziana w art. 454 § 2 k.p.k. obejmuje każdą zmianę ustaleń faktycznych dokonanych przez sąd odwoławczy, tak w odniesieniu do dyspozytywnej, jak i motywacyjnej części wyroku. Sąd Apelacyjny nie jest zatem uprawniony do ustalenia innego motywu działania oskarżonego od przyjętego przez sąd meriti w części motywacyjnej wyroku i orzeczenia surowszej kary pozbawienia wolności. Z UZASADNIENIA Prokurator oskarżył Marka P. i Bernarda M. o to, że: I. w dniu 20 listopada 1998 r. w [...]
[pełny tekst]

Wprawdzie skreślenie typu kradzieży szczególnie zuchwałej oraz wprowadzenie do ustawy typu uprzywilejowanego rozboju w postaci przypadku mniejszej wagi (art. 283 k.k.) stwarza podstawy do szerokiej, zgodnej z zasadami wykładni językowej, interpretacji znamienia "używa przemocy wobec osoby" pozwalającej przyjąć, że już naruszenie nietykalności cielesnej może być uznane za użycie przemocy wobec osoby, ale musi to być naruszenie nietykalności cielesnej nie tylko odpowiednio ukierunkowane i stanowią [...]
[pełny tekst]

Przestępstwo z art. 190 § 1 k.k. jest przestępstwem przeciwko wolności, a nie przeciwko dobru, które naruszone byłoby, gdyby przestępstwo, będące treścią groźby, zostało spełnione. Dla bytu przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. wystarcza więc, że groźba wzbudza u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę jej spełnienia. "Uzasadnioną" to jest taką, która obiektywnie robi wrażenie jej spełnienia. Sąd Apelacyjny w Lublinie, po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2001 r. sprawy Zygmunta S. oskarżonego z art. 156 § 1 [...]
[pełny tekst]