Ustawodawca nie przewidział możliwości zaskarżenia postanowień wydanych w trybie art. 200 k.p.k. w żadnym z przepisów rozdziału 22 Kodeksu postępowania karnego poświęconemu rozporządzeniom co do dowodów rzeczowych w toku postępowania jurydykcyjnego. W świetle art. 409 k.p.k. zażalenie oskarżonego jest zatem niedopuszczalne z mocy ustawy i podlegało odmowie przyjęcia w trybie art. 377 § 2 k.p.k. [...]
[pełny tekst]

Cały przepis art. 268 k.p.k. jest umieszczony w części dotyczącej postępowania przygotowawczego i tylko do tego etapu procesu karnego mogą się odnosić zawarte w nim regulacje, stwarzające określone uprawnienia do wnoszenia zażaleń dla osób nie będących stronami. Nie mogą one natomiast pełnić tej funkcji w postępowaniu sądowym, do którego odnoszą się inne przepisy dające stronom i innym wymienionym w nich osobom, prawo składania wniosków i wnoszenia środków zaskarżenia w odniesieniu do rozstrzyg [...]
[pełny tekst]

Wyrok wydany na podstawie art. 58 § 1 i 2 k.k. WP, na mocy którego zarządzono wykonanie warunkowo zawieszenie kary za czyny z art. 4 § 1 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. (Dz.U. Nr RP, Nr 30, poz. 192) i 150 k.k. i jednocześnie podwyższono karę, wskutek skazania za czyn z art. 88 § 1 k.k. WP w związku z art. 86 § 2 k.k. WP – podlega unieważnieniu w oparciu o art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. (Dz.U. Nr 34, poz. 149) jako orzeczony z powodu działalności niepodległego bytu Państw [...]
[pełny tekst]

Przepis art. 20 § 2 k.k. pozwala na pociągnięcie do odpowiedzialności podżegacza mimo nieusiłowania przez sprawcę czynu zabronionego, ale nie zmieniając formuły podżegania (i pełnomocnictwa), odpowiedzialność ta będzie możliwa tylko wówczas, gdy zostanie ustalone, że podżegacz nakłonił niedoszłego sprawcę czynu zabronionego, w tym sensie, że przekazał mu pełną informację w ramach akcji „nakłaniania” i że wymagane zachowanie (popełnienie przestępstwa) zostało zaakceptowane, natomiast [...]
[pełny tekst]

Przypisanie konkretnej osobie działania sprawcy kierowniczego określonego przestępstwa, nie wymaga dawania temu wyrazu przez artykułowanie w kwalifikacji prawnej przepisu art. 16 k.k. przed właściwym przepisem części szczególnej Kodeksu karnego, określającym przestępstwo, którego sprawca ten dopuścił się, a wystarczające jest jedynie wprowadzenie tej formuły sprawstwa do opisu czynu. [...]
[pełny tekst]

Zakres zakazu reformationis in peius w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, rozpoznającym sprawę ponownie po uchyleniu orzeczenia w następstwie uwzględnienia przez sąd odwoławczy rewizji wniesionej na korzyść oskarżonego, ustalony nie tylko na podstawie art. 408 k.p.k., ale całego unormowania uprawnień sądu odwoławczego, nie ogranicza się wyłącznie do kary, lecz obejmuje także inne części orzeczenia. [...]
[pełny tekst]

Zawarte w art. 334 § 1 k.p.k. zezwolenie na odczytanie wcześniejszych wyjaśnień dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy te wcześniejsze wyjaśnienia zostały złożone w trybie i w warunkach określonych w k.p.k. Z tego też powodu, nie jest dopuszczalne odczytanie w trybie art. 334 § 1 k.p.k. wcześniejszych wyjaśnień z postępowania przygotowawczego, w zakresie, w jakim oskarżony (podejrzany) przyznał się do ilu czynów nie objętych treścią postanowienia w przedstawieniu zarzutów, a także nie zawartych w in [...]
[pełny tekst]

Przepis art. 250 § 2 k.p.k. przewiduje wyłącznie możliwość zaskarżenia decyzji pozytywnej (o dokonaniu zabezpieczenia). Nawet więc przy przyjęciu na chwilę, że Sąd Wojewódzki był uprawniony do potraktowania zażalenia oskarżonego jako wniosku o uchylenie zabezpieczenia majątkowego, to i tak odmowna decyzja sądu nie podlegałaby dalszemu oskarżeniu w kontekście obowiązujących uregulowań prawnych. Nie uprawnia do tego bowiem ani przepis art. 250 § 2 k.p.k., ani też art. 409 k.p.k. Postanowienie o od [...]
[pełny tekst]

Jeżeli ktoś w sposób świadomy godzi we własne zdrowie, dokonując samouszkodzeń i powstrzymując się od zalecanego sposobu leczenia, mimo stworzonych mu przez więzienną służbę zdrowia należytych warunków, aby wymusić w ten sposób odstąpienie od tymczasowego aresztowania pod pretekstem leczenia na wolności, nie może korzystać z przepisu art. 218 pkt 1 k.p.k., przeznaczonego o to co należy podkreślić – nie w sposób bezwzględny, dla przypadków uzasadnionych ideą humanitaryzmu. [...]
[pełny tekst]

Nieobecność wnioskodawcy na rozprawie w postępowaniu o odszkodowanie, nie wstrzymuje jego biegu oraz nie stanowi przeszkody do przeprowadzenia czynności dowodowych dla zweryfikowania twierdzeń zawartych we wniosku, o ile jest on prawidłowo o terminie rozprawy zawiadomiony. [...]
[pełny tekst]