Nie przysługuje zażalenie na decyzję w kwestii wyłączania sędziego (sędziów) od rozpoznania sprawy, albowiem nie przewiduje tego przepis szczególny i nie jest to też decyzja zamykająca drogę do wydania wyroku. [...]
[pełny tekst]

Przepis art. 214 k.p.k. jest przepisem szczególnym w odniesieniu do ogólnych unormowań dotyczących środków zapobiegawczych, a zatem nie może być interpretowany rozszerzająco. Co za tym idzie – postanowienie sądu odmawiające uchylenia tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego na skutek rozpoznania złożonego w tym przedmiocie wniosku, chociaż w istocie rzeczy powoduje kontynuację tego środka zapobiegawczego, nie jest postanowieniem o jego przedłużeniu, na które przysługiwałyby zażalenia na [...]
[pełny tekst]

Zakreślenie okresu tymczasowego aresztowania jest czynnością wtórną do poprawnego określenia czasu postępowania przygotowawczego, który winien być przez organ prowadzący to postępowanie wyraźnie oznaczony, tak by sąd będący strażnikiem praworządnego i odpowiedzialnego pozbawienia wolności człowieka, mógł pełnić na tym etapie postępowania określone funkcje kontrolne, zmierzające do odniesienia się pojęć „niemożność ukończenia postępowania przygotowawczego”, czy też „okresu niezb [...]
[pełny tekst]

Jeżeli weźmie się pod uwagę fakt, że postępowanie w kwestii wyroku łącznego, choć może mieć miejsce tylko i wyłącznie w stosunku do zbiegających się skazań prawomocnych, nie należy do postępowania wykonawczego, a jest ono w gruncie rzeczy dalszym ciągiem i uzupełnieniem postępowania jurysdykcyjnego, to w tej sytuacji, po wpłynięciu wniosku o wydanie wyroku łącznego, sąd powinien zadbać nie tylko o kwestię czy zachodzą warunki podstawowe do wydania wyroku łącznego, przewidziane w art. 66-72 k.k. [...]
[pełny tekst]

Zasada, iż "jest tyle rozbojów, ile osób pokrzywdzonych" w klucza stosowanie do rozbojów konstrukcji przestępstwa ciągłego, nawet bardzo szeroko pojmowanego, jeżeli są one popełnione oczywiście "kolejna", ale skierowane przeciwko różnym osobom. Natomiast priorytet w stosunku do zasady indywidualizacji czynów skierowanych przeciwko dobrom osobistym różnych osób ma zasada, iż osiągnięcie tym samym zachowaniem, a więc nie kolejno "wielorakich" skutków, traktuje się jak jeden czyn, gdyż znajduje ona [...]
[pełny tekst]

Gwałt na osobie, jako najbardziej radykalna z form przestępstwa rozboju (art. 210 k.k.), mająca na celu pozbawienie woli ofiary w przeciwdziałaniu w zaborze mienia, nie może być uznaną za wystarczającą dla właściwej prawno - karnej oceny zachowania sprawcy w sytuacji, gdy ,jego zamiar sięgał skutku w postaci pozbawienia życia ofiary, nawet gdy ten w wyniku szybkiej pomocy lekarskiej nie nastąpił, a nadto niezbędnym jest odzwierciedlenie w opisie i kwalifikacji prawnej czynu wszystkich doznanych [...]
[pełny tekst]

Do przestępstwa zarzucanego oskarżonemu nie odnoszą się przepisy z dnia 12 października 1994 r. o ochronie obrotu gospodarczego, a musi ono wyczerpać znamiona zawarte w przepisie art. 205 § 1 k.k., by można mówić o zagarnięciu mienia społecznego z art. 201 k.k. Do "oszustwa" lub "innego wyłudzenia", o jakich mówi art.120 § 8 k.k., konieczne jest wprowadzenie w błąd, bądź wykorzystanie błędu i doprowadzenie w ten sposób pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. W przypadku kredytu [...]
[pełny tekst]

Istota współsprawstwa sprowadza się do ustalenia, iż każdy ze współsprawców obejmował swym zamiarem cały zespół znamion przedmiotowych, znamion przestępczego przedsięwzięcia, współdziałając w ramach uprzedniego - uzgodnionego podziału ról, przy- czym niezbędne jest tu porozumienie przynajmniej w formie świadomego współdziałania. Współsprawstwo nie może ograniczać się jedynie do biernej obecności w miejscu przestępstwa, a polegać ma na wykonaniu wspólnie z inną osobą tego przestępstwa. Stanie nat [...]
[pełny tekst]

I. Do znamion przestępstwa określonego w art.167 § 1 k.k. należy użycie przemocy lub groźby bezprawnej w celu zmuszenia innej osoby do określonego zachowania się.Przemoc ta może być skierowana albo bezpośrednio przeciwko pokrzywdzonemu, albo przeciwko osobom trzecim, np. osobom pozostającym w takim stosunku z pokrzywdzonym, że zamach na nie oddziaływa na pokrzywdzonego. Przemoc ta również może być skierowana przeciwko rzeczy.II. Działanie sprawcy, który używając przemocy lub groźby bezprawnej zm [...]
[pełny tekst]

Warunkiem zastosowania do podejrzanego art. 99 k.k. jest zakończenie postępowania przygotowawczego postanowieniem umarzającym, ustalającym bez jakichkolwiek wątpliwości, że jest on sprawcą zarzucanego mu czynu. W takiej sytuacji procesowej dopuszczalność utrzymania, względnie dalszego przedłużania okresu tymczasowego aresztowania określa przepis art. 223 k.p.k. Bliższa analiza tego przepisu wskazuje, że w przypadku niepoczytalności podejrzanego, rodzącej konieczność umorzenia postępowania, dopus [...]
[pełny tekst]