O nadużyciu w powoływaniu przesłanki surowości kary można mówić dopiero wówczas, gdy tymczasowe aresztowanie nie spełnia już swej funkcji zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, bądź gdy postępowanie to jest prowadzone rażąco wadliwie, albo też, gdy okres aresztowania zbliża się do prawdopodobnej długości kary realnie grożącej oskarżonemu. Sąd Apelacyjny w Lublinie, po rozpoznaniu, w sprawie przeciwko Adamowi S. i in. oskarżonym, o przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. oraz art. 279 § 1 k.k [...]
[pełny tekst]

Stosując tymczasowe aresztowanie w postępowaniu o przekazanie osoby ściganej państwu wydania europejskiego nakazu aresztowania, sąd nie powinien poprzestać na wskazaniu – jako podstawy prawnej stosowania tego środka zapobiegawczego – jedynie przepisów art. 607k § 1 i § 3 k.p.k., lecz jest obowiązany powołać stosowne przepisy, umiejscowione w rozdziale 28 Kodeksu postępowania karnego, wskazujące na istnienie konkretnych przesłanek stosowania tego środka. Sąd Apelacyjny w Lublinie, [...]
[pełny tekst]

1. Użycie w art. 163 § 1 k.k.w. zwrotu „pozostaje pod dozorem” i „dozór jest wykonywany” oznacza wprost, że w przypadku odwołania warunkowego zwolnienia właściwość miejscowa innego sądu penitencjarnego niż ten, który udzielił warunkowego zwolnienia, występuje tylko wówczas, gdy doszło do faktycznego nawiązania kontaktu pomiędzy kuratorem lub innym podmiotem wyznaczonym do sprawowania dozoru i skazanym. Dozór sprawuje natomiast kurator sądowy tego sądu rejonowego, w któreg [...]
[pełny tekst]

1. Okoliczności wskazujące na brak obiektywizmu powinny dotyczyć indywidualnie konkretnego sędziego wchodzącego w skład sądu, bowiem obowiązujący porządek prawny nie przewiduje zbiorowego wyłączenia od orzekania wszystkich sędziów danego sądu. 2. Wydanie przez sędziego, w ramach obowiązujących przepisów prawa, orzeczenia niekorzystnego dla strony w żadnej mierze nie świadczy o osobistym negatywnym stosunku sędziego do niej, uzasadniającym jego wyłączenie od rozpoznania sprawy. Sąd Apelacyjny [...]
[pełny tekst]

Przepis art. 605 § 1 k.p.k. statuujący instytucję tzw. aresztu ekstradycyjnego przewiduje odpowiednie stosowanie do tejże instytucji przepisu art. 263 k.p.k. Dotyczy to więc zarówno normy zawartej w § 4, jak i § 7 art. 263 k.p.k. W świetle powołanych przepisów sąd apelacyjny jest właściwy do przedłużenia tymczasowego aresztowania wówczas, gdy łączny okres stosowania tego środka zapobiegawczego do chwili wydania przez sąd I instancji postanowienia stwierdzającego dopuszczalność wydania, a więc or [...]
[pełny tekst]

Okazanie osoby rozpoznanej przez rozpoznającego na zdjęciu jako sprawca, może zmierzać do ustalenia, czy zatrzymany jest tą samą osobą, którą rozpoznano na zdjęciu. Wartość takiego „powtórnego rozpoznania” jest wątpliwa, sugestia co do wyglądu tej osoby wydaje się bowiem nie do uniknięcia. Z tego względu traktowanie rozpoznania na fotografii jako metody tworzenia kręgu osób, które następnie są okazywane „w naturze”, trzeba ocenić jako sprzeczne z nakazem wyłączania sugest [...]
[pełny tekst]

Użycie przez ustawodawcę sformułowania „sąd, o którym mowa w art. 396 § 2 k.p.k.”, przesądza o tym, iż w czynności tej bierze udział sąd wezwany, a nie sędzia wyznaczony ze składu. Udział tego sądu jest więc warunkiem niezbędnym, warunkującym prawidłowość przeprowadzonej czynności, a w konsekwencji umożliwiającym powoływanie się na ten dowód – przy dokonywaniu ustaleń, względnie dokonywanie oceny wiarygodności innych dowodów przeprowadzonych w sprawie. Brak spełnienia tego waru [...]
[pełny tekst]

Na postanowienie sądu w przedmiocie wyrażenia zgody na dalsze ściganie osoby przekazanej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania, wydane w trybie art. 607za § 1 k.p.k., przysługuje zażalenie na podstawie art. 607l § 3 k.p.k. Sąd Apelacyjny we W., po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2009 r., sprawy Sebastiana K., w przedmiocie wyrażenia zgody na dalsze ściganie osoby przekazanej organom państwa wydania europejskiego nakazu aresztowania, na skutek zażalenia, wniesionego przez prokuratora, o [...]
[pełny tekst]

Postanowienie sądu odwoławczego, którym utrzymane zostało w mocy postanowienie sądu pierwszej instancji o zastosowaniu lub przedłużeniu tymczasowego aresztowania, wydane w wyniku rozpoznania zażalenia obrońcy podejrzanego (oskarżonego), nie pozwala pozostawić bez rozpoznania przez sąd odwoławczy, zażalenia – wniesionego w terminie – na to samo postanowienie sądu pierwszej instancji przez innego obrońcę podejrzanego (oskarżonego) lub przez podejrzanego (oskarżonego) osobiście. Sąd [...]
[pełny tekst]

Podstawową zasadą rządzącą kwestią właściwości sądu penitencjarnego jest zasada miejsca pobytu osoby skazanej – art. 3 § 2 k.k.w. – co wynika głównie z potrzeby zapewnienia uczestnictwa osoby skazanej w posiedzeniach sądu penitencjarnego. Tak rozumiana kwestia właściwości sądu penitencjarnego umożliwia jednolite ujęcie unormowań zawartych w przepisach art. 38 oraz art. 41 cytowanej ustawy z dnia 7 września 2007 r. o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w syst [...]
[pełny tekst]