Każde odpłatne udzielanie bez wymaganego zezwolenia określonego przepisami ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. nr 179, poz. 1485) środka odurzającego lub substancji psychotropowej innej osobie wyczerpuje pojęcie działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej statuując ocenę zachowania sprawcy (sprawców) w ramach czynów spenalizowanych treścią art. 59 wyżej powołanej ustawy. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w II Wydziale Karnym, po rozpoznaniu w dniu 14 lut [...]
[pełny tekst]

Przepis art. 54 § 1 k.k. nie zawiera wskazania prymatu kary wolnościowej lub też kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, w procesie wychowania młodocianego sprawcy przestępstwa i jego wdrażania do przestrzegania porządku prawnego. Kara nadmiernie złagodzona, wtedy gdy w istocie rzeczy nie zawiera żadnych realnych i bezpośrednich dole gliwości dla oskarżonego, a przy tym dotyczy oskarżonego już zdemoralizowanego, nie osiąga celów wychowawczych i nie wdraża do przestrzeg [...]
[pełny tekst]

W przypadku przyjęcia konstrukcji czynu współukaranego sąd nie wydaje wyroku uniewinniającego odnośnie tego czynu, ani nie umarza w tej części postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k., lecz w wyroku skazującym, zgodnie z art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k., uzupełnia opis czynu będącego podstawą skazania i wymiaru kary o znamiona czynu wspólukaranego. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2006 r., sprawy Arkadiusza D., oskarżonego z art. 158 § 1 k.k., Krzysztofa [...]
[pełny tekst]

Postanowienie (wydane w formie wniosku) nie jest orzeczeniem sądu, a jedynie procesową formą wniosku o przedłużenie tymczasowego aresztowania. Postanowienie to nie jest orzeczeniem, bowiem o niczym nie orzeka, nie rozstrzyga konkretnej sprawy. Postanowienie to jest tzw. postulatywnym oświadczeniem organu procesowego, które odróżnić należy od oświadczeń imperatywnych, do których należy m.in. orzeczenie. Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2005 r., Sąd Apelacyjny w W. – II Wydział Karny, p [...]
[pełny tekst]

Przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 lutego 1991 r. w sprawie umarzania, rozkładania na raty i odraczania terminu spłaty należności sądowych (Dz.U. nr 25, poz. 102) - w części dotyczącej kosztów sądowych w sprawach karnych - utraciły moc z chwilą wejścia w życie Kodeksu karnego wykonawczego z 1997 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2005 r., sprawy Radosława W., na skutek zażalenia skazanego, na postanowienie Sądu Okręgowego w Ś. z dni [...]
[pełny tekst]

Przesłanka z art. 258 § 2 k.p.k. jest też samodzielną i wystarczającą podstawą stosowania najsurowszego środka zapobiegawczego, albowiem gdyby było inaczej, to przy założeniu racjonalności ustawodawcy, zbędne byłoby w ogóle tworzenie przepisu art. 258 § 2 k.p.k., gdyż zupełnie wystarczający byłby przepis art. 249 k.p.k. Sąd Apelacyjny w Szczecinie, po rozpoznaniu w sprawie Daniela S., oskarżonego z art. 258 § 2 k.k. i inne, zażalenia wniesionego przez obrońcę oskarżonego Daniela S., na [...]
[pełny tekst]